Bir hastane odasından
Tesadüfen tutundum
hayata
Farkında değildim
hiçbir şeyin
Şaşkın küçük ve
güçsüzdü bedenim
Ağlamayı öğrenmeden
kabullendim
Düşlerim oldu
Yürüdüm, düştüm
Çocukluk geçerken az
önce çocuktum.
Genç olurken çocuk
olduğumu öğrendim.
Arkamdaki çocuğa
bakarken önümdeki genci göremedim.
Çok aceleye geldim.
Sonra genç oldum,
Karanlık bir sokakta
vurdular beni
Cesedimi yağmur delik
deşik ederken
Bir tek O vardı
yanımda,
Hiç sevemediğim O
küçük çocuk.
Ben öldüm,
O da öldü…
Yağmur bizi sessizce
gömdü…
Mart, 2010
( eski blogtan, eskimden )
http://www.blogcu.com/kullanici/corpse07
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder