FETİH

 

nereye götürsem eğreti duran kalbim 

seninle yerini beğendi sevgilim

ne vakit dönsen yüzünü vurdu nefesinden 

henüz yağmış yağmurların serinliği

kaldırıp attın içimin kuytularından

yıllardır taşıyıp durduğum kimsesizliği

dirilttin ölülerini kuşların

rıhtıma yanaşan vapurlardan kanat açtılar göğe

sen geldiğinde sevgilim

bütün kalemler düştüler ellerimden

devrildi tüm cümleler 

dağıldı satır başları

şiirleri sustu şairlerin

bıraktım ben de beylik lafları

senin gelişine sevgilim 

fetih diyor tarih kitapları

Esma'ya. Şiirlerin baş harfine.

artık sen yazılmayacaksın şiirlerde

 

 

zihnimin rahminde sana yazılmak için sancılanıyor şiirler

içimde burkulan zehirli öfke gem vuruyor yılkı atlarına

örslere vuruluyor kızgın demirler

 

hiç gitmediğim yolların yorgunluğu var üzerimde,

bacaklarım kırılıyor ayak bileklerimden

henüz esmemiş lodosların ürpertisi şehirlerimde 

kanım çekiliyor sevdiklerimden

bir kenara çekilememenin çaresizliğiyle

kalem tutamıyorum 

artık sen yazılmayacaksın şiirlerde

biliyorum.

 

 

 

 

cumhuriyet

 

 

 

bir cumhuriyet ilan ediliyor
göğüs kafesimden
kirpiklerin tarafından

devriliyor saltanatlar
zehirli düşüncelerimde
avuç içlerin tarafından

karanlık okyanus kıyılarımda henüz bilmediğim kıtalarıma
ayak basılıyor
kaşifliğin tarafından

bir tarih yazılıyor
benimle müttefik
bir işgal
kendi topraklarımdan

 

 

 

 

Rakı

seninle Galata Meyhanesi'nde rakı içmek isterdim baba,
bir savaşı kazanmışçasına, coşkuyla
okurcasına bir marşı.
beni ancak sensizlik paklamadan
acısına, aşkına, sevincine, ızdırabına,
kavgasına, kalayına.

seninle Galata Meyhanesi'nde rakı içmek isterdim baba,
bir dağa tırmanmışçasına, hasretle,
yırtarcasına arşı.
yokluğundaki ışıksız loşluğu saklamadan
dostuna, düşmanına, sevenine, ağlatanına,
zoruna, kolayına.

seninle Galata Meyhanesi'nde rakı içmek isterdim baba,
bir çınarın gölgesindeymişçsine, heybetle,
İstanbul'a karşı.
sağ elimle solumdaki boşluğu yoklamadan
olanına, olmayanına, gidenine, kalanına,
korkusuzca alayına.



Seninle Galata Meyhanesi'nde rakı içmek isterdim baba,
ikimizden biri ölmeden.

Malumun İlanı

ibrahim

malumun ilanıdır onu sevdiğim

yağmurlu bir günün kızılca akşamıdır

ibrahim

her sorunun cevabıdır onu sevdiğim

bir kadının dudaklarına henüz değmiş şarabıdır

ben beni bildim bileli ibrahim

bolca tütün, biraz da şiir gibiyim

kimi zaman göğün yüzü

kimi zaman kuyunun dibiyim

ben beni bildim bileli ibrahim

hiç durmadan

hiç yorulmadan

onu beklemiş gibiyim

*

malumun ilanıdır

onu

onu çok sevdiğim.

Müptela

ben senden müzdaribim

gayrısını bilmem

iki kelam etsem karşında

üçüncüsüne yetmem

sen bir iptilasın sevdiğim

ben sana müptela

nefesim bir mağrur rüzgar olsa

karışsa saçlarına

sana dokunmaz ellerim

tenini bilmem

bir şarap olsam dudaklarında

döksen de bitmem

sen bir alevsin sevdiğim

ben sana yangın

sen hiç olmadın,

ama hep vardın.

sen olurdun

şuramı yakan sızının adı şiir olsa
şairi sen
içerimde yanan ateşin harı artsa
rüzgarı sen
biri, beni kuşlarımdan vursa
kurşunu sen
içimin oyuklarında bir deniz kımıldansa
fırtına sen
yüreğimde bir çiçek solsa
susuzluğu sen

ahh
şu dert yükü dünya büsbütün yansa
ateşi sen

sen olurdun.