yeniden

yeniden ibrahim
yeniden,
ezbere bildiğim şiirler gibiyim
içimdeki çocuk gibi
beslediğim serçe kuşları gibi



ibrahim
ben
yeniden,
devirdiğim cümleler gibiyim
beklediğim sabahlar
sevdiğim sokaklar
eskimeyen şarkılar gibiyim



ibrahim
bir ben varım yeniden
bir gülüşü
bir de saçlarının omzuna dökülüşü

bir not

Ne anlatayım ki var olduğuma bile emin değilim. Benim bir ikiz kardeşim vardı. O kadar birbirimize benzerdik ki.. Boynumuza taktıkları bir kurdeleyle bizi güç bela ayırabilirlerdi. Bir sabah yıkanırken kurdelelerimizi çıkardık. Birimiz boğuldu. Hangimiz olduğu hiçbir zaman anlaşılmadı.