Ah İstanbul, içimin oyuğu İstanbul.

Şiir yazalım mı? İstanbul'dan bahsedelim. O malum sızılara değinelim. Ah diyelim, çekidüzen vermeyip evirip çevirelim içimizi. Gecenin bir kuytusunda dinleyelim sessizliği. Parlasın kaldırım taşları, soluk soluğa kalsın şarkılar. Ah ulan Ankara, içimin soğuğu Ankara..




*


Bizim de özlemek gibi hislerimiz var birader, iki çay söyleyelim. Az biraz tütün, derdin tasası çekilmez bütün. Aşığız bilader biz de. Bizde de İstanbul kalabalık. Bizde de sevilmez yalnızlık. Ah İstanbul, içimin oyuğu İstanbul.

Yolunu Kaybedenler Durağı

Yolunu kaybedenler durağı gibiyim ibrahim.

Kim yolunu kaybettiyse soluğu/nu bende/n alıyor.