..uzun zamandır kimseye anlatamamanın belimi büken yüklerinden kurtulurcasına, bardaktan boşanırcasına ve de sağanak bir yağmur kızgın toprakla buluşurcasına hem ferahlatıp hem de ürpertircesine sana, en çok da beni ben olduğum şekliyle anlayan sana, durmadan ve dinlenmeden; onu, beni yerle bir eden, virane eden onu bir kez fakat tastamam anlatmak, tek fakat milyonlarcasına bedel şekliyle anlatmak istiyorum.
defalarca kez yazmak istedim bunları sana, defalarca kez tam da bu satırda yutkunup kaldım. vazgeçtim, kağıdı buruşturdum attım ama onu buruşturup atamadım, katlayıp kaldırdım. çerçeve yaptım içime astım. ne vakit yazmak hasıl oldu bu satırları ne vakit anlatmak isyanı şaha kalktı içimde yeniden katını açtım özenle. kabuk bağlamasına yaralarımın, tozlanıp kaybolmasına anılarımın en çok ve en acımasızca ben izin vermedim. şimdi yeniden kağıt kesiği acıların beynimde zonklayan ızdırabıyla yazmak niyetindeyim bundan sonraki satırları..
