A.

Yeniden yazılsın şiirler. Tüm şairler seni bilsinler, bilsinler de sonra ölsünler isterdim. İstanbul'da göreyim isterdim ilk kez seni. İstiklal'de yürürken bulayım ansızın kendimi. Rüzgarın estiği gibi meyledeyim, Galata'ya düşerse yolum kuşlardan özür dileyim. Az öncesinde Galata'nın, Markiz Pastanesi'ne uğrayayım. Oğuzcan'a rastlayayım isterdim. Tramvayın sesini duyayım sonra uzaktan kesik kesik, gülümseyeyim birazdan geçeceğini hissedip.. İki çay söyleyeyim. Oğuzcan anlatsın da ben o meşhur Ayten'i dinleyeyim isterdim. Bir anda hiddetlensin sonra:
"Ama yağma yok! Ayten'i size bırakmam!" diye haykırsın isterdim. İşte tam da o an; dursun isterdim zaman. Dursun birazdan geçecek olan tramvay, dursun boğazda çığırtkan martılar. Dursun duvar saatleri, sussun o hüzünlü şarkılar..

İşte o cumartesi, ilk kez sen gir isterdim Markiz Pastanesi'nden içeri. Seni ilk kez orada göreyim isterdim Ayten misali. Yeniden akmaya başlasın zaman. Yeniden şiir yazsın Galata'da Attila İlhan. Sakinleşsin de Ümit Yaşar Oğuzcan, seni görsün isterdim. Yeniden alsın seni görünce kalemi eline, yeniden dolsun çaylar, yeniden yansın sigaralar.. Bu ezbere bildiğimiz şiirler en baştan yazılsınlar.


 İsterdim.



Hani seni ilk kez,
Hani seni orada
Bulduğum
Yeniden İstanbullu olduğum
O cumartesi
Bir şiir yazdı
Oğuzcan'ın kalemi.






"A. demeliyim yaşadığım yıllar boyunca
Günlerim A. ile başlayıp A. ile bitmeli
En iyisi bırakmalı M'leri U'ları
Başımı alıp A.ya gitmeli


Uyumalı A.larda, A.larda uyanmalı
Odalarda küçük A.lar, büyük A.lar
En iyisi bir A. olmak kitaplarda
Ve A. demek Z.ye kadar."










                    *Şiirlerin baş harfine, Aylin (Demiray)'e.

istanbul

içimde kımıldanırken İstanbul,
kendime değdim.


geldim.


hangi yollara düştümse,
hangi kıyılara vurdumsa,
hangi kuş olup
hangi gökte uçtumsa,

sana geldim.