Sonu gelmiyordu bazı şeylerin. Çaylar bitmiyordu içmekle. Rüzgar azalmıyordu esmekle.
Gözleri gözlerime değdiğinde, şiirler dökülüyordu kirpiklerinden. O şiirler ki, susmakla bitmiyordu, anlatmakla geçmiyordu.
Lamı cimi olmuyordu bazı dertlerin. Ateş misali yakıp geçiyordu.
Öyle ya;
Ateş yakmakla yükümlüydü. Zaman geçmekle, insan da çilesini çekmekle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder