ah

ankara ibrahim, ankara soğudu. ayazı ellerimi yakıyor geceleri, sokakları benzemiyor benim bildiğim şehirlere. 

ibrahim, bu şehir benim değil. yabancı kaldırımları. lakin tanıdık geliyor sokak lambaları. kaldırımları bu şehrin, sanki bir başka tenha. sanki ibrahim, buz tutmuşlar baştan başa. 

ah ibrahim, ellerim ceplerimde yürümenin yine o malum hislerindeyim. acılar demleniyor ciğerlerimde. ayaz, soğuk bunlar hep bahane. benim içim başka ibrahim, benim içim başka. yollarım düşer mi gayrı aşka.

ibrahim. ben gideli çok oldu benim dediğim şehirlerden. ben gideli çok oldu kendimden.  tütünü bıraktım. şarapla karşılaşıyoruz bazı akşamlar. bazı köşe başlarında bekliyor bazı şaraplar. hani bir türküm vardı. haydi, derdik de söylerdik avaz avaz, unuttum be ibrahim. o türkü dahi, artık değil benim.