Kimsin?

Şairin dediği gibiydi sanki;

"Baktım gülüşünden güzel şiir olur, sevdim gitti.."

Seni düşünürken gülmek en çok bana yakışıyor şimdi.

Öyle yerli-yersiz öylesine sebepsiz gülmek; adını koyamadığım huzurların, lezzetli yağmurları gibi ıslatıyor bedenimi.

-

Şimdiler de eşsiz bir keyif oluyorsun içimde, kuytularıma dokunuyorsun.

Küçük ayaklı, haylaz çocuklar gibi içimde koşup oynuyorsun.

Bazen gökyüzü gibi duruyor, bazen kuşlar misali uçuyorsun.

Seni her gördüğümde damla damla içime doluyorsun.

-

Resmine ne zaman dokunsa gözlerim sanki ömrü uzuyor kelebeklerin. 

Sesini ne zaman duysam sığmıyor içime içim.

Gidelim diyorum, tut elimden gidelim..

Gökyüzü denizim olsun bulutlar yelkenim.

Sen sadece benim ol, ben sadece senin.

-

Çünkü ben;

Dokunsan ağlayacak gibiyim, 

Gitsen çıldıracak,

ve sanki sevsen yetmeyeceğim.

Kendi içimde senli bir bilmeceyim.

Kimsin? 

Neyimsin?

Ne zaman bileceğim?