YOK

Hiçbir şey yazasım yok bugün..

Yas tutasım da yok gidenin ardından, aslında hiç gelmemiş olmasını farketmeme üzülesim de yok..

Zararın neresinden dönersen kârdır diye kurtardığım kalbimin yeniden emeklemeye başlamasının sevinci de yok üzerimde..

Aşk yaftasını yapıştırarak bir hiçliğe bu kadar bağlandığıma şaşırasım da yok..

Ne başın sağolsun diyesim var kendime ne de canın sağolsun..

Mutlu değilim ama eskisi gibi ağrılarımda yok..

Sessiz ve acıtmadan yontuyorum kalbimdeki umutları..

İçinde O olmayanlar yeter diyorum..

Yükünü hafifletiyorum kalbimin, kendi yükümü hafifletiyorum kalbimle..

Derin nefesler alıp veriyorum..

Unutuyorum ben..

Evet, evet sonunda unutuyorum..

Hiçbir şey de yazasım yok diyorum yazarken..

Hani acır ama yiğitliğine zeval gelmesin diye yapma yapma gülümsersin ya, tam da öyle yontup attıklarımdan geriye kalanlar..

Aslında cok şey yazasım var ama yok diyorum..

*

Umut ve unut , bir harfle ayrılan iki kelime nasıl bu kadar bağlıyken birbirine ayrılık yüklüler anlamlarında?..

Soruyu sordum ama yazacak bir cevabım yok..

Mart, 2010

 ( eski blogtan, eskimden )

http://www.blogcu.com/kullanici/corpse07